Mijn horizon wordt gevuld met een betoverend wit landschap. Een nieuwe wereld komt als een sprookje, een film, een droom, mijn vliegtuigraampje voorbij. Het is surrealistisch. Ik, Inimini-mensje, bevind me midden in de wondere wereld van de wolken!

Ik kijk graag naar de wolken. Liggend op het stukje gras in mijn tuin, laat ik mijn gedachten afdwalen. Het maakt mijn hoofd leeg en ik kan een moment mijn fantasie de vrije loop laten. Ondanks dat ze tot een van de weinige constante factoren in ons leven behoren, zijn het juist de constante factoren die we nog wel eens verwaarlozen.

Geleid door allerlei verplichtingen, drukke schema’s en verleid door al het multimedia vermaak, beperken we ons blikveld en vergeten we soms even omhoog te kijken. Behalve dan, als de regen onze dag verpest of de zon juist helder aan de hemel staat. Toch vormen ze de basis van onze natuur. We kunnen niet zonder. Het is puur, het is echt.

Ik moet toegeven dat de grote, saaie, effen, meestal grauwe, wolkendekens die ons land regelmatig overdekken niet heel verleidelijk zijn. Maar toch worden we dankzij ons ‘gematigde zeeklimaatje’ op gematigde- tot vrij- zonnige dagen getrakteerd op een parade aan artistieke en inspirerende wolken. Ook vanuit je keukenraam, de auto, de bushalte.

Ik probeer er zo vaak mogelijk van te genieten. In de auto, op de snelweg, als ik zie hoe de zon de wolken doorbreekt en haar spotlights op ons vlakke landschap richt. Het uitzicht op de horizon en de wolken, die het ene moment onze wereld omarmen en deze het andere moment juist verduisteren, is ongrijpbaar, mysterieus.

Laatst werd ik, starend uit het raam, op de bank verrast door ‘Zeus’, die mij eerst een kom soep aanreikt en vervolgens binnen een paar seconden verandert in een ‘Lynx’, een woeste kat! Onderweg, of onder het genot van een kopje koffie in de tuin, ben ik ook fanatiek supporter bij de ‘Arm-Wrestle’ competities tussen de grote ‘Macho’ wolken. Op het gras zap ik vaak uren door verschillende verhaallijnen. Van sprookje tot griezelfilm.

Ook zonder fantasie zijn de wolken fascinerend om naar te kijken. Als je goed kijkt, zie je hoe actief ze zijn, hoe ze elkaar aantrekken en weer afstoten. Het leeft! Het zal je opvallen hoe ze er uit het niets, opeens lijken te zijn. Hoe ze van vorm en omvang veranderen door de luchtstromen, hoe ze soms lijken te worden leeggezogen en opeens weer verdwenen zijn. De ene keer zie je scherpe lijnen, lichte vormen, de andere keer een groot ‘Blur’ wattenveld.

Het beste zicht heb je vaak van bovenaf. Het uitzicht tijdens mijn vlucht naar Jamaica, was onwerkelijk. Nog nooit eerder zag ik zo’n diversiteit aan wolken in één oogopslag. Bovendien werd ik getrakteerd op een mega ‘Cumulonimbus’. Een reusachtige verticale wolk, dat als een soort toren oprijst. Ik raakte in extase. Oké’, ik ben het type dat al úren weg kan dromen bij één vliegtuigstreep’, maar ik weet zeker dat het indrukwekkende landschap dat ik hier passeerde iedereen zal doen stilvallen.

Nieuwsgierig en opgewonden tegelijk druk ik mijn neus tegen het raam. Mijn pupillen staan wijd open en ik moet mijn best doen om mijn mond niet open te laten vallen. Het uitzicht is gigantisch! Overal waar ik kijk, word ik omringd door wolken.

Als er een hemel bestaat, dan is dit absoluut de weg er naartoe. Het ziet er zo vredig uit. Ver van onze voetafdrukken, ver van de aarde en ver van tijd. Ik zweef een moment door tijd en door een onbekende, ongrijpbare wereld. Van mij mag de tijd worden stilgezet.

Terwijl mijn gedachten verdwalen in het prachtige gemêleerde en oneindig lijkende landschap, neem ik afstand van de chaos om me heen. Volledig bevangen staar ik naar een imposante wolk, die voor mijn ogen uitgroeit tot de machtigste wolk in de wijde omtrek. Alsof hij ontwaakt uit zijn winterslaap, bundelt hij zijn opgedane krachten, om als een ware koning het land weer te heroveren.

Zodra ik dichterbij kom, zie ik het pas. Hij is niet alleen! Hij probeert indruk te maken, maar niet zozeer op mij of zijn omgeving. De charmeur. Al dansend groeit hij uit tot honderden meters hoogte, om zijn vrouwtjes van het geweldige uitzicht te laten genieten.

Ik voel me als een indringer. Alsof ik stiekem via het sleutelgaatje in de deur zit te gluren naar een intiem moment van twee individuen. Zo echt lijkt het. Hij ziet er vriendelijk uit, bijna komisch eigenlijk. Ik wil ook met hem dansen!

Het besef, het feit dat ik zijn prachtige wereld mag aanschouwen, veroorzaakt een moment van opperste gelukzaligheid. Ook al duurt het moment maar even, het is een unieke ervaring die ik nooit meer zal vergeten.

Noem het diepzinnig, zweverig, of gewoon simpel geluk. Er valt zoveel meer te zien, als je maar kijkt!

Deze slideshow vereist JavaScript.